ഭാഷയുടെ പരിണാമം, ജൈവലോകത്തിന്റെയും

സുശീൽ കുമാർ പി പി

കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഒരു ഫേസ്ബുക്ക് സുഹൃത്ത് അവരുടെ വാളിൽ, മലപ്പുറത്തുകാരുടെ ഭാഷാശൈലിയെ കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് കുറിച്ചിട്ട തമാശ ഇങ്ങനെ:

നാല് മലപ്പുറത്തുകാർ തിരുവനന്തപുരത്തെ ഒരു ഹോട്ടലിൽ കയറി. വെയ്റ്റർ ഓർഡർ എടുക്കാൻ ടാബിളിന്നരികിൽ വന്നു ചോദിച്ചു:

 'എന്താ കഴിക്കാൻ വേണ്ടത്?'

‘എത്താള്ളത്?'

ബിരിയാണി ഉണ്ട് സർ .

ഒരാള്‍ പറഞ്ഞു ,

‘എന്നാ ഞമ്മക്ക് ഒരു കൊയിബിര്യാണി'

 വൈറ്റെർ മറ്റുള്ളവരുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി -

“ച്ചും...ച്ചും.. ച്ചും“

“ച്ചും” ഒന്നൊരു അർത്ഥമുള്ള വാക്ക് മലയാളത്തിൽ ഇല്ല. എന്നാൽ സന്ദർഭത്തിൽ നിന്നും, മലപ്പുറംഭാഷ തിരിയാത്തവർക്കും സംഗതി ഊഹിച്ചെടുക്കാം. ‘എനിക്കും’ എന്നത് ആദ്യം ‘ഇച്ചും’ ആയും പിന്നീട് വെറും “ച്ചും” ആയും ലോപിക്കുകയായിരുന്നു. സത്യത്തിൽ മലപ്പുറത്തിന്റെ എല്ലാ ഭാഗത്തും ഈ പ്രയോഗം ഇല്ല. അത് ചിലയിടങ്ങളിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്ന പ്രയോഗമാണ്. കൊണ്ടോട്ടിയിലെയും തിരൂരിലെയും പൊന്നാനിയിലെയും സംസാരഭാഷയെടുത്ത് പരിശോധിച്ചാൽ പോലും ഏറേ വൈജാത്യങ്ങൾ ഉണ്ടാകും. ഇത്തരത്തിലുള്ള പ്രാദേശിക സംസാരഭാഷാ പ്രയോഗങ്ങൾ മലപ്പുറത്തോ, കേരളത്തിലോ മാത്രമല്ല, ലോകത്തിന്റെ എല്ലാ ഭാഗങ്ങളിലും കാണാനാകും. 

ഇനി നമ്മൾ കേരളത്തിന്റെ വടക്കേയറ്റത്തുനിന്നും തെക്കേയറ്റത്തേക്ക് ഒരു യാത്രപോകുന്നുവെന്ന് സങ്കൽ‌പ്പിക്കുക. കാസർഗോഡിന്റെ വടക്കെയറ്റത്തുനിന്നും യാത്ര തുടങ്ങുമ്പോൾ മലയാളത്തോടൊപ്പം കന്നടയുടെ സ്വാധീനം ഏറെ കാണാനാകും. എന്നാൽ അവിടെനിന്നും കണ്ണൂരിലേക്കും തുടർന്ന് കോഴിക്കോടേക്കും എത്തുമ്പോൾ തന്നെ വാക്കുകളീലും ശൈലികളിലുമുണ്ടാകുന്ന വ്യത്യാസങ്ങൾ നമ്മളെ അൽഭുതപ്പെടുത്തും.  വടകരക്കാരുടെ “പോയിക്കി-വന്നിക്കി-കീഞ്ഞിക്കി” പ്രയോഗങ്ങളും കോഴിക്കോടിന്റെ സ്പീഡ് കൂടിയ സംഭാഷണവും, മലപ്പുറത്തിന്റെ തനതായ “ജ്ജും” “ച്ചി മാണ്ട”യുമെല്ലാം തൃശൂരിലെത്തുമ്പോൾ വലിച്ചുനീട്ടിയ പ്രയോഗങ്ങളായി മാറുന്നതു കാണാം. എന്നാൽ അതേ സമയം നമ്മൾ ഓരോ വീടും കയറിയിറങ്ങി ആളുകളോട് സംസാരിക്കുന്നുവെന്നിരിക്കട്ടെ; അടുത്തടുത്ത വീടുകളിൽ താമസിക്കുന്നവരുടെ ഭാഷയിൽ യാതൊരു വ്യത്യാസവും അനുഭവപ്പെടുകയുമില്ല.  അടുത്തടുത്ത ഗ്രാമങ്ങളോ കവലകളൊ എടുത്ത് പരിശോധിച്ചാലും സംസാരഭാഷയിൽ വ്യത്യാസങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക വലിയ പ്രയാസമായിരിക്കും. എന്നാൽ കാസർഗോഡുനിന്ന് കണ്ണൂരും അവിടെനിന്ന് വടകരയും കോഴിക്കോടും കൊണ്ടോട്ടിയും മലപ്പുറവും പാലക്കാടും തൃശൂരുമെല്ലാം എത്തുമ്പോൾ പ്രകടമായ വ്യത്യാസം തന്നെ അനുഭവപ്പെടും. സത്യത്തിൽ രണ്ട് പ്രദേശങ്ങളുടെ ഏത് അതിർത്തിയിൽ വെച്ചാണ് ഈ വ്യത്യാസങ്ങൾ വേർതിരിയുന്നതെന്ന് കണ്ടെത്തുക ഏറേക്കുറെ അസാധ്യമായിരിക്കും.  നമുക്ക് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ തിരിച്ചറിയാനാകാത്ത നേരിയ വ്യത്യാസങ്ങൾ ഓരോ അടുത്തടുത്ത പ്രദേശത്തും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് എന്നതാണ് വസ്തുത. വ്യത്യസ്തങ്ങളായ ഈ നേരിയ വ്യതിയാനങ്ങൾ പലവട്ടം കുമുഞ്ഞുകൂടുമ്പോഴാണ് രണ്ട് വ്യത്യസ്ത പ്രദേശങ്ങളിലെത്തുമ്പോൾ അത് നമുക്ക് പ്രത്യക്ഷത്തിൽ അനുഭവപ്പെടുന്നത്.

ഇത് ഭാഷാപ്രയോഗങ്ങളുടെ ദേശപരമായ വൈജാത്യങ്ങൾ. ഇനി നമുക്ക് കാലാന്തരങ്ങളിൽ ഒരേ പ്രദേശത്തുതന്നെ വല്ല വ്യത്യാസങ്ങളും വന്നിട്ടുണ്ടോ എന്ന് പരിശോധിക്കാം. സംസാരഭാഷയിൽ മാത്രമല്ല, എഴുത്തുഭാഷയിലും കാലാന്തരത്തിൽ വ്യത്യാസങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് എന്ന് പഴയകാലത്ത് എഴുതപ്പെട്ട പുസ്തകങ്ങളിലെ ഭാഷയും ഇന്നത്തെ ഭാഷയും തമ്മിലുള്ള വ്യതാസം പരിശോധിച്ചാൽ ഒറ്റനൊട്ടത്തിൽ തന്നെ ബോധ്യപ്പെടും. നമ്മുടെ പൂർവ്വികർ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഭാഷയല്ല ഇന്ന് നാം സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. തലമുറകൾ പിന്നിടുമ്പോൾ ഭാഷയിലും തുടർച്ചയായ പരിണാമങ്ങൾ സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ട്.

പത്രഭാഷയിലും ഈ വ്യത്യാസം വളരെ പ്രകടമാണ്. എന്നാൽ ഏത് ദിവസം മുതലാണ് ഈ വ്യത്യാസങ്ങൾ ഉണ്ടായത് എന്ന് കൃത്യമായി പറയുക സധ്യമല്ല. പ്രാദേശികമായ വ്യതിയാനങ്ങൾ സംഭവിച്ച രീതിയിൽ തന്നെ, കാലാന്തരത്തിൽ സംഭവിക്കുന്ന നേരിയ വ്യതിയാനങ്ങൾ കുമിഞ്ഞുകൂടി കാലത്തിന്റെ രണ്ട് വ്യത്യസ്ത പോയിന്റുകളിൽ വെച്ച് നമ്മൾ പരിശോധിക്കുമ്പോൾ അത് നമുക്ക് പ്രകടമായി അനുഭവപ്പെടുകയാണ് ചെയ്യുന്നത് എന്ന് വ്യക്തം.

നമ്മുടെ മാതൃഭാഷയായ മലയാളത്തിന്റെ തന്നെ ചരിത്രം എടുത്ത് പരിശോധിച്ചാൽ ഏറേ അൽഭുതകരമായി തോന്നും. ഇന്ന് കാണുന്ന എല്ലാവിധ ശൈലിയോടും പ്രയോഗങ്ങളോടും വ്യാകരണങ്ങളോടും കൂടി ഒരിടത്ത് താനെ ഉണ്ടായി വന്നതല്ല മലയാള ഭാഷ. എ ഡി ഒമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ് മലയാളം ഉരുത്തിരിഞ്ഞുവന്നതെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ദ്രാവിഡമെന്ന മൂലഭാഷയിൽ നിന്നുണ്ടായതാണ് മലയാളം,തമിഴ്, കന്നട, തെലുങ്ക് എന്നീ പ്രധാന ഭാഷകളും തുളു പോലുള്ള അപ്രധാന ഭാഷകളും എന്ന് എല്ലാ ഭാഷാ ശാസ്ത്രജ്ഞരും ഒരുപോലെ അവകാശപ്പെടുന്നുണ്ട്. മൂ‍ലഭാഷയിൽ നിന്ന് കന്നടയും തെലുങ്കും വേർപിരിഞ്ഞ ശേഷം ചെന്തമിഴ്, കൊടുന്തമിഴ് എന്നീ രണ്ടു വിഭാഗങ്ങളിലുള്ള ഭാഷ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ഇതിൽ കൊടുംതമിഴിൽ നിന്നും പിന്നീട് ഉരുത്തിരിഞ്ഞതാണ് മലയാളം എന്ന അഭിപ്രായത്തിനാണ് ഇന്ന് സ്വീകാര്യത കൂടുതൽ. സംസ്കൃതഭാഷയിൽ നിന്നുള്ള വാക്കുകൾ പിന്നീട് മലയാളത്തെ സമ്പുഷ്ടപ്പെടുത്തിയതായും കരുതപ്പെടുന്നു. ഇന്ന് ഇംഗ്ലീഷിൽ നിന്നും അറബിയിൽ നിന്നും മറ്റ് ഇതരഭാഷകളിൽ നിന്നും കടമെടുത്ത വാക്കുകളും മലയാളത്തിൽ ഏറെയുണ്ട്.

കൊടുംതമിഴിൽ നിന്നാണ് മലയാളം ഉരുത്തിരിഞ്ഞത് എന്ന് പറയുമ്പോൾ, അതിന് ഏതെങ്കിലും ഒരു പ്രത്യേക കാലത്ത് പെട്ടെന്ന് വേർപിരിഞ്ഞുവെന്നോ അല്ലെങ്കിൽ ആരെങ്കിലും ബോധപൂർവ്വം വേർപെടുത്തിയെന്നോ അർത്ഥമില്ല. ഇത്തരത്തിലുള്ള വഴിപിരിയലുകൾക്ക് പിന്നിൽ ഭൂമിശാസ്ത്രപരവും ചരിത്രപരവുമായ പല ഘടകങ്ങളും പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്.  ഇന്നത്തെപ്പോലെ മറ്റ് പ്രദേശങ്ങളിൽ എളുപ്പത്തിൽ എത്തിച്ചേരാൻ കഴിയുന്ന യാത്രാസൌകര്യങ്ങളൊന്നും ഇല്ലാതിരുന്ന കാലത്ത് പ്രാദേശികമായ ആചാരങ്ങളും, ജീവിതരീതികളും, വീക്ഷണങ്ങളും, ഒപ്പം പുറമെനിന്ന് എത്തിയ ജനവിഭാഗങ്ങളുടെ സ്വാധീനവും ഭാഷാപരിണാമത്തിൽ മുഖ്യ പങ്ക് വഹിച്ചിരിക്കാമെങ്കിലും മലയാളനാടിനെ ഒരറ്റം മുതൽ മറ്റേ അറ്റം വരെ വേർതിരിക്കുന്ന സഹ്യപർവ്വതം സൃഷ്ടിച്ച ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ വേർപെടുത്തൽ ആണ് മലയാളത്തെ തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ മറ്റൊരു ഭാഷയായി പരിണമിപ്പിച്ചത് എന്നാണ് വിദഗ്ദമതം. കോഴിക്കോടൻ ഭാഷയും, തൃശൂർ ഭാഷയും തിരുവനന്തപുരം ഭാഷയും, മറ്റനേകം പ്രാദേശിക സംസാരരീതികളും കേൾക്കുമ്പോൾ ഇതരദേശക്കാർക്ക് ഒറ്റയടിക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ നേരിയ ബുദ്ധിമുട്ട് അനുഭവപ്പെടാമെങ്കിലും അതിന്റെ അർത്ഥം മനസ്സിലാക്കാൻ വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാ‍കില്ല. എന്നാൽ മലയാളം മാത്രമറിയാവുന്ന ഒരു മലയാളിക്ക് തമിഴ് ഭാഷ കേൾക്കുമ്പോൾ കാര്യമായൊന്നും മനസ്സിലാകില്ല, ചില വാക്കുകളുടെ അർത്ഥം പിടികിട്ടാമെങ്കിലും. പ്രാദേശികമായി കാലാന്തരത്തിൽ കുമിഞ്ഞുകൂടുന്ന നേരിയ വ്യതിയാനങ്ങൾ ഇത്തരത്തിൽ പരസ്പരം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥയിലുത്തുമ്പൊഴാണ് നാം ഇവയെ വ്യത്യസ്ത ഭാഷകളായി എണ്ണുന്നത്. കന്നടയും, തലുങ്കും, തമിഴും, കൊടഗുമെല്ലാം ഇത്തരത്തിൽ പരസ്പരം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്തവിധം പ്രത്യേകമായി പരിണമിച്ചപ്പോഴാണ് പ്രത്യേക ഭാഷകളായി പരിഗണിച്ചുതുടങ്ങിയതെന്ന് സാരം.

മലയാളത്തിന്റെ മാത്രമല്ല, മറ്റേതൊരു ഭാഷയുടെയും ഉൽ‌പ്പത്തി ചികഞ്ഞാൽ ഇത്തരത്തിലുള്ള ചരിത്രങ്ങൾ നമുക്ക് മുന്നിൽ അനാവൃതമാകും. സ്പാനിഷ്, ഇറ്റാലിയൻ, പോർചുഗീസ്, ഫ്രഞ്ച് തുടങ്ങിയ ഭാഷകൾ റോമാനിക് ഭാഷാ കുടുംബത്തിൽ (Romance Language) പെടുന്നു. ഡച്ച്, ജർമ്മൻ, സ്കാഡിനേവിയൻ ഭാഷകൾ ജർമനിക് ഭാഷാ (Germanic Family) കുടുംബത്തിൽ പെടുന്നു. അതുപോലെ ഹിന്ദിയും സംസ്കൃതവുമുൾപ്പെടെ മിക്ക ഉത്തരേന്ത്യൻ ഭാഷകളും ദേവനാഗരി ലിപിയിൽ ആണ് എഴുതപ്പെടുന്നത്. ഇന്ന് ലോകത്തിന്റെ ഏതാണ്ടെല്ലാ ഭാഗത്തും ഇംഗ്ലീഷ് സംസാരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും വലിയ വൈവിധ്യം ഇതിൽപോലും കാണാം. നമുക്കെല്ലാം കേട്ട് പരിചയമുള്ള ഒരു പഴയ കഥയുണ്ടല്ലോ. പണ്ട്, ഒരു സമ്മേളനത്തിൽ ഒരു ഇന്ത്യക്കാരൻ ഇംഗ്ലീഷിൽ സംസാരിച്ചുകഴിഞ്ഞ ശേഷം അത് കേട്ട ഒരു ഇംഗ്ലീഷ് സായിപ്പ് പറഞ്ഞുവെത്രെ, ഇദ്ദേഹം സംസാരിച്ച ഭാഷയ്ക്ക് ഞങ്ങളുടെ ഭാഷയുമായി നല്ല സാമ്യം തോന്നുന്നുണ്ടല്ലോയെന്ന്!

ഭാഷകളുടെ പരിണാമത്തെക്കുറിച്ച് ഇത്രയും പറഞ്ഞത്, ജൈവലോകത്ത് നടക്കുന്ന പരിണാമത്തിന്റെയും ഭാഷാപരിണാമത്തിന്റെയും രീതിശാസ്ത്രങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള അസാമാന്യമായ സാമ്യം ബോധ്യപ്പെടുത്തുവാനാണ്. ഒരേ ഭാഷ സംസാരിക്കുന്ന ജനവിഭാഗങ്ങൾ തമ്മിൽ കാലങ്ങളോളം പരസ്പരം ബന്ധമില്ലാത്ത വിധം ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായി വേർതിരിക്കപ്പെടുന്ന അവസ്ഥയിലാണ് അവരുടെ ഭാഷ വ്യത്യസ്തമായി പരിണമിക്കുന്നത് എന്ന് നാം കണ്ടു. ഭൂഖണ്ഡങ്ങളെ വേർതിരിക്കുന്ന കടലുകളും, രാജ്യങ്ങളെ വേർതിരിക്കുന്ന പർവ്വതങ്ങളും, പരസ്പരം കാൽ നടയായി എത്തുച്ചേരാവുന്നതിലധികമുള്ള ദൂരവും ഇത്തരത്തിൽ ഭാഷയുടെ പരിണാമത്തിൽ മുഖ്യ പങ്ക് വഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ ജൈവസമൂഹത്തിന്റെ പരിണാമത്തിന് കാരണമാകുന്നത് പരസ്പരം ബന്ധപ്പെടാത്തവിധം വേർതിരിക്കുന്ന ദ്വീപ്(Islands)വൽക്കരണമാണ്. ദ്വീപ് എന്ന് പറയുമ്പോൾ അത് വെള്ളത്താൽ ചുറ്റപ്പെട്ട ഒരു കരപ്രദേശം തന്നെ ആയിരിക്കണമെന്നില്ല. ഒരു മരുഭൂമിക്കു നടുവിലെ ഫലഭൂയിഷ്ടമായ മരുപ്പച്ച( Oasis) അവിടെ ജീവിക്കുന്ന ഒരു തവളയെ സംബന്ധിച്ച് ഒരു ദ്വീപ് ആയി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണ്. ഒരു മത്സ്യത്തെ സംബന്ധിച്ച് അത് ജീവിക്കുന്ന തടാ‍കം പുറം ലോകവുമായി ബന്ധമില്ലാത്ത വിധം ഒരു ദ്വീപ് ആയി പരിഗണിക്കാം. പേനിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരു തലയാകാം ഒരു ദ്വീപ്.  ഭാഷയുടെ കാര്യത്തിലായാലും, ജീവിലോകത്തിൽ ജീൻ പൂളിന്റെ(Gene Pool) കാര്യത്തിലായാലും ഒരു ‘ദ്വീപി‘ലെ പോപ്പുലേഷൻ മറ്റൊരു ‘ദ്വീപി‘ലെ പോപ്പുലേഷനുമായി പരസ്പരബന്ധമില്ലാത്തവിധം വേർതിരിക്കപ്പെടുമ്പോഴാണ് അവയ്ക്ക് സ്വതന്ത്രമായി പരിണമിക്കാനുള്ള അവസരമുണ്ടാകുന്നത്.

Kingdom, Phylum, Class, Order, Family, Genus, Species എന്നിങ്ങനെയാണ് ജൈവരൂപ വർഗീകരണം. 'King Phillip Came Over From Great Spain' എന്ന വാചകം കാണാതെപഠിച്ചാൽ ഇത് ഓർത്തുവെക്കാൻ വളരെ എളുപ്പമാണ്. ഒരു ജീവി കുടുംബത്തിൽ ആയിരക്കണക്കിന് സ്പീഷിസുകളും കോടിക്കണക്കിന് ജീവികളുമുണ്ടാകാം. ഒരു ജീവിയുടെയോ സസ്യത്തിന്റെയോ ശാസ്ത്രീയനാമത്തിൽ രണ്ട് ലാറ്റിൻ(Latin) വാക്കുകൾ ഉണ്ടാകും, ഇത് സാധാരണ italic- ൽ ആണ് എഴുതുന്നത്. ഇതിൽ ആദ്യത്തെ വാക്ക് ചില പ്രത്യേക സ്പീഷീസുകളുടെ ഗ്രൂപ്പ് ഉൾപ്പെടുന്ന ജീനസിനെയും(Genus), രണ്ടാമത്തെ വാക്ക് ജീനസിനുള്ളിലെ വ്യക്തിഗത സ്പീഷീസിനെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഉദാഹരണം: Homo Sapiens ( മനുഷ്യൻ),
Elephas maximus (ആന) തുടങ്ങിയവ. ഒരോ സ്പീഷീസും ഒരു ജീനസിലെ അംഗമായിരിക്കും. Homo ഒരു ജീനസ് ആണ്. അതുപോലെ Elephas ഉം. നമ്മുടെ ജീനസിലെ അതിജീവിച്ച ഒരേയൊരു സ്പീഷീസ് ആണ് മനുഷ്യൻ. പക്ഷേ, അതിജീവിക്കാൻ കഴിയാതെ മണ്ണടിഞ്ഞുപോയ നിരവധി സ്പീഷീസുകൾ ഹോമോ ജീനസിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നതിന് ഫോസിൽ രേഖകളിൽ വ്യക്തമായ തെളിവുകൾ ഉണ്ട്. ഹോമോ ഇറക്റ്റസ്, ഹോമോ ഹാബിലിസ് തുടങ്ങിയവ ഹോമോ ജീനസിൽ പെടുന്നുവെങ്കിൽ ചില മനുഷ്യസമാനമായ ഫോസിലുകൾ ഹോമോയിൽനിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ ജീനസിലാണ് ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്, ഉദാഹരണം: ആസ്ത്രലോപിത്തക്കസ് ആഫ്രിക്കാനസ്(Australopithecus Africanus, ആസ്ത്രലോപിത്തക്കസ് അഫരൻസിസ്(Australopithecus  Afarensis) തുടങ്ങിയവ.

ഓരോ ജീനസും ഒരു ഫാമിലിയിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. സിംഹം, പുള്ളിപ്പുലി, ചീറ്റ, കാട്ടുപൂച്ച, വ്യത്യസ്തയിനം പൂച്ചകൾ തുടങ്ങിയവയുടെ ജീനസുകൾ Felidae ഫാമിലിയിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.  ഒരോ ഫാമിലിയും ഒരു ഓർഡറിലെ അംഗമാണ്. പൂച്ചകൾ, നായകൾ, കരടി, കീരി, കഴുതപ്പുലി തുടങ്ങിയവ Carnivora ഒർഡറിലെ വ്യത്യസ്ത ഫാമിലികളെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു. പ്രൈമേറ്റ് (primates) എന്ന ഓർഡറിലെ വ്യത്യസ്ത ഫാമിലിയിൽ പെടുന്നവയാണ് കുരങ്ങുകൾ, ആൾകുരങ്ങുകൾ, മനുഷ്യൻ, ലീമറുകൾ തുടങ്ങിയവ. അതുപോലെ ഒരുപാട് ഓർഡറുകൾ ഒരു ക്ലാസ്സിൽ (Class) ഉൾപ്പെടുന്നു. എല്ലാ സസ്തനികളും Mammalia എന്ന ക്ലാസിലെ അംഗങ്ങളാണ്.

ഇവിടെ ശാഖോപശാഖകളായി തിരിയുന്ന ഒരു വൃക്ഷമാണ് നമ്മുടെ മനസ്സിൽ തെളിയുന്നത്. നിരവധി ശാഖകളും, ശാഖയുടെ ശാഖകളും, അവയുടെ ശാഖകളും, അവയുടെയെല്ലാം നിരവധി ഉപശാഖകളുമുള്ള  ഒരു വലിയ വൃക്ഷം. മണ്ണിൽ വേരൂന്നി നിൽക്കുന്ന ഈ വൻ വൃക്ഷം നമ്മുടെ ഭൂമിയിലെ മുഴുവൻ ജീവജാലങ്ങളെയും പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു.

ഭാഷകൾ വേർപെടുന്നതുപോലെതന്നെ കാലത്തിന്റെയും ദേശത്തിന്റെയും അതിരുകളിൽ സ്പീഷീസുകളും വേർപെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. വാക്കുകൾ ഭാഷയെ ഏതുവിധത്തിൽ നിർമ്മിക്കുന്നുവോ, അതുപോലെ ഓരോ ജീവിയും എങ്ങനെയിരിക്കണമെന്ന് നിർണയിക്കപ്പെടുന്നത് അതിന്റെ DNA യെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തിയാണ്. അതായത് ഭാഷയിൽ വാക്കുകളുടെ ധർമ്മം ഒരു ജീവിയുടെ നിർമ്മിതിയിൽ അതിന്റെ DNA യ്ക്കാണുള്ളതെന്ന് സാരം. ഓരോ ജീവിയും ജനിക്കുന്നത് അതിന്റെ മാതാപിതാക്കളുടെ DNAയുടെ മിശ്രണത്തോടെയാണ്. ജീവികൾക്കിടയിലെ വ്യക്തിഗത ലൈഗികതയിലൂടെ പോപ്പുലേഷനുകൾക്കകത്ത് ജീൻ പ്രവാഹമാണ് നടക്കുന്നത്. ജൈവശരീരത്തിലെ കോശങ്ങൾക്കകത്താണ് ജീനുകൾ ഉള്ളത്. ലൈംഗിക പ്രത്യുല്പാദനം നടക്കുമ്പോൾ മാതാപിതാക്കളുടെ ജീനുകളുടെ ‘മിശ്രണ‘മാണ് നടക്കുന്നത്. ഇവിടെ മിശ്രണമെന്ന് പറയുമ്പോൾ നിറങ്ങൾ കൂടിക്കലരുന്നതുപോലെ ജീനുകൾ തമ്മിൽ കലരുന്നില്ല. കുറെയെണ്ണം ശീട്ടുകൾ കൂട്ടിക്കലർത്തിയശേഷം അവയിൽ നിന്നും നിശ്രിത എണ്ണം തെരഞ്ഞെടുക്കുന്ന പ്രക്രിയയാണവിടെ നടക്കുന്നത്. അതായത് ഏതെങ്കിലും ഒരു പ്രത്യേക ജീനെടുത്താൽ ഒന്നുകിൽ മാതാവിൽ നിന്ന്, അല്ലെങ്കിൽ പിതാവിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച അതിന്റെ പതിപ്പാണ് ഏതൊരു അണ്ഡത്തിലും, അല്ലെങ്കിൽ ബീജത്തിൽ, ഉള്ളത്. അല്ലാതെ മാതവിന്റെയും പിതാവിന്റെയും ജീനുകൾ കൂടിക്കലർന്ന സങ്കരജീനല്ല കുട്ടികൾക്ക് ലഭിക്കുക. ഇത്തരത്തിൽ നിങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്ന് മിശ്രണം(shuffled) ചെയ്യപ്പെട്ട് നിങ്ങൾക്ക് ലഭിക്കുന്ന ജീനുകൾ നിങ്ങളുടെ നാല് മാതാ/പിതാമഹന്മാരുടേതാണ്. ആയിരക്കണക്കിനോ ലക്ഷക്കണക്കിനോ വർഷങ്ങളിലൂടെ ഈ പ്രക്രിയ ആവർത്തിക്കുമ്പോൾ അത് ഒരു പോപ്പുലേഷനകത്ത് കൂടിക്കലർന്ന് പരസ്പരം കുഴഞ്ഞുമറിയുന്നു. ഇതിനെയാണ് ജീൻ പൂൾ (gene pool) എന്ന് വിളിക്കുന്നത്.

പരസ്പരം ബന്ധമില്ലാതെ കാലങ്ങളോളം വേർപെട്ട് നിൽക്കുമ്പോഴാണ് ഭാഷകൾ വ്യത്യസ്തമായി മാറുന്നതെന്ന് നാം കണ്ടു. മലയാളവും തമിഴും വേർപെട്ടതുപോലെ, ഇറ്റാലിയനും ഫ്രഞ്ചും വഴിപിരിഞ്ഞതുപോലെ, ഒരേ സ്പീഷിസിനകത്തുള്ള വ്യത്യസ്ത പോപ്പുലേഷനുകൾ കാലങ്ങളോളം പരസ്പരം വേർപെട്ട് ജീൻ ഫ്ലോ (Gene flow) ഇല്ലാതാകുന്നതിലൂടെ, പരസ്പരം കൂടിച്ചേന്ന് പുതിയ തലമുറയെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള ശേഷി കാലാന്തരത്തിൽ നഷ്ടപ്പെടുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. ഭാഷകളിലെ വാക്കുകൾ പരസ്പരം മനസ്സിലാകാ‍ത്തവിധം മാറുന്നതുപോലെ ഒരേ സ്പീഷീനകത്ത് നടക്കുന്ന ഇത്തരം വേർപെടൽ അവയുടെ DNA കൾ പരസ്പരം ‘മനസ്സിലാക്കാനാകാത്ത‘വിധം അകലുന്നതിന് ഇടയാക്കുന്നു. ഈ സമയത്ത് നാം അവയെ വ്യത്യസ്ത സ്പീഷീസുകളായി പരിഗണിക്കുന്നു. ലൈംഗികബന്ധത്തിലൂടെ പുനരുല്പാദനശേഷിയുള്ള കുട്ടികളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള ശേഷിയുള്ള ജീവികളെയാണ് ഒരേ സ്പീഷീസായി പരിഗണിക്കുന്നതെന്ന് സാരം. കുതിരയ്ക്കും കഴുതയ്ക്കും പരസ്പരം ലൈംഗികബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടാൻ കഴിയും. ഇവ രണ്ടിന്റെയും DNA കൾക്ക് പുതിയൊരു ജീവിക്ക് ജന്മം നൽകാൻ കഴിയും വിധം പരസ്പരം മനസ്സിലാക്കാൻ- മിശ്രണം ചെയ്യാൻ- ശേഷിയുണ്ട്. പക്ഷേ, അങ്ങനെ ജനിക്കുന്ന കുട്ടിക്ക് വീണ്ടും മറ്റൊരു കുട്ടിക്ക്(പുതിയൊരു തലമുറയ്ക്ക്) ജന്മം നൽകാൻ കഴിയും വിധം ആ ശേഷിയില്ല താനും. അതായത് കുതിരയ്ക്കും കഴുതയ്ക്കും ജനിക്കുന്ന കോവർകഴുത(Mule) യ്ക്ക് പുനരുല്പാദന ശേഷിയില്ല. ആയതിനാൽ കുതിരയും കഴുതയും വ്യത്യസ്ത സ്പീഷീസുകളിൽപെടുന്നു. തൊട്ടടുത്ത പൊതുപൂർവ്വികനെ പങ്കുവെയ്ക്കുന്നതിനാൽ ഈ രണ്ട് ജീവികളും കസിനുകളായി പരിഗണിക്കപ്പെടുന്നു. കുതിരകളും കഴുതകളും Equus എന്ന ജീനസിനകത്ത് Equus caballus, Equus assinus എന്നീ രണ്ട് സ്പീഷീസുകളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. കുതിരകളും, നായകളും പ്രത്യുല്പാദനശേഷിയില്ലാത്ത ഒരു കുഞ്ഞിനുപോലും  ജന്മം നൽകുന്നില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, അവ പരസ്പര ലൈംഗികതയ്ക്ക് ശ്രമിക്കുന്നുപോലുമില്ല. കൂടുതൽ അകന്ന ഒരു പൊതുപൂർവ്വികനെയാണ് അവ പങ്കുവെയ്ക്കുന്നതെന്നതുകൊണ്ടാണിത് സംഭവിക്കുന്നത്. എന്നാൽ ആകാരത്തിൽ വലിയ വ്യത്യാസമുണ്ടെങ്കിലും ഭീമാകാരരായ വേട്ടനായ്ക്കളും കുഞ്ഞന്മാരായ വീട്ടുനായ്ക്കളും(Toy dogs) പരസ്പരം ലൈംഗികമായി ബന്ധപ്പെടുന്നെന്ന് മാ‍ത്രമല്ല, പ്രത്യുല്പാദനശേഷിയുള്ള നായ്ക്കുട്ടികളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നതിനാൽ അവയെ ഒരേ സ്പീഷീസിൽ തന്നെ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.

ഭൂമുഖത്ത് ഇന്ന് അവശേഷിക്കുന്നവയിൽ മനുഷ്യനുമായി, ഏറ്റവുമടുത്ത പൊതുപൂർവ്വികനെ പങ്കുവെക്കുന്ന ജീവി ചിമ്പാൻസിയാണ്. മനുഷ്യനും ചിമ്പാൻസിയും പങ്കുവെയ്ക്കുന്ന പൊതുപൂർവ്വികനെ കണ്ടെത്തണമെങ്കിൽ നമ്മൾ ചുരുങ്ങിയത് 60 ലക്ഷം വർഷങ്ങൾ പിറകോട്ട് പോകണം. അത്തരമൊരു വേർപിരിയൽ സംഭവിക്കണമെങ്കിൽ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ ഒരു വിഭജനരേഖ അതിൽ  മുഖ്യ പങ്കുവഹിച്ചിരിക്കണം. ആഫ്രിക്കയിലെ ഗ്രേറ്റ് റിഫ്റ്റ് വാലി(Great Rift Vally)യാണ് ഇതിന് വേദിയായതെന്നാണ് വിദഗ്ദമതം; ഇതിന്റെ കിഴക്കുഭാഗത്ത് മനുഷ്യനും പടിഞ്ഞാറുഭാഗത്ത് ചിമ്പാൻസിയും പരിണമിച്ചുണ്ടായതായി കരുതപ്പെടുന്നു. ഇത്തരത്തിൽ വേർപിരിഞ്ഞ ചിമ്പാൻസി പൂർവ്വികർ പിന്നീട്, സാധാരണ ചിമ്പാൻസികളും, പിഗ്മി ചിമ്പാൻസി(Bonobos)കളുമായി വ്യത്യസ്ത സ്പീഷീസുകളായി വേർപിരിയുന്നു. ഈയൊരു വഴിപിരിയലിനു കാരണമായിഭവിച്ചത് കോംഗോ നദിതീർത്ത വലിയൊരു ‘ഇടമതിലാ‘യിരുന്നു.

ആധുനികലോകത്ത് അതിജീവനം നേടിയ എല്ലാ സസ്തനികളുടെയും പൊതുപൂർവ്വികർ ഈ ഭൂമുഖത്ത് ജീവിച്ചിരുന്നത് 18.5 കോടി വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പായിരുന്നു. അവയുടെ പിന്തുടർച്ചക്കാർ ശാഖകളായി, അവയുടേ ശാഖകളായി, അവയുടെ ശാഖകളായി…. ശാഖോപശാഖകളായി ഇന്നുകാണുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു സസ്തന സ്പീഷീസുകളായി വേർപിരിഞ്ഞു. അവ മാംസഭോജി(Carnivores)കളുടെ 231 സ്പീഷീസുകളായും(ഉദാ: നായകൾ, പൂച്ചകൾ, കീരികൾ) , കാർന്നുതിന്നുന്ന വർഗത്തിന്റെ(Rodents) 2000 സ്പീഷീസുകളായും, തിമിംഗലങ്ങളുടെയും ഡോൾഫിനുകളുടെയും 88 സ്പീഷീസുകളായും, പിളർന്ന കുളമ്പുള്ള മൃഗങ്ങളുടെ (Cloven hoofed) 196 സ്പീഷീസുകളായും (ഉദാ: പശുക്കൾ, മാനുകൾ, പന്നികൾ, കൃഷ്ണമൃഗം, ആടുകൾ), കുതിരയുടെ കുടുംബത്തിൽ (കുതിര, സീബ്ര, കണ്ടാമൃഗങ്ങൾ) പെട്ട 16 സ്പീഷീസുകളുടെയും, മുയൽ വർഗത്തിന്റെ 87 സ്പീഷീസുകളായും, വവ്വാലുകളുടെ 977 സ്പീഷീസുകളായും, കംഗാരുക്കളുടെ 87 സ്പീഷീസുകളായും, മനുഷ്യൻ ഉൾപ്പെടെയുള്ള കുരങ്ങുവർഗത്തിന്റെ 18 സ്പീഷീസുകളായും ഇന്ന് ഭൂമുഖത്ത് അതിജീവനസമരത്തിലേർപ്പെട്ട് ജീവിക്കുന്നു. ഇതിലുമെത്രയോ ഇരട്ടി സ്പീഷീസുകൾ ഭൂമുഖത്തുനിന്നും എന്നെന്നേക്കുമായി തുടച്ചുനീക്കപ്പെട്ടിട്ടുമുണ്ട്. ഇതിൽ വംശനാശം സംഭവിച്ചവയിൽ, ഫോസിലുകളിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്താനായ ചില മനുഷ്യവംശങ്ങളും ഉൾപ്പെടുന്നു.

ഭാഷകളുടെയും ജൈവലോകത്തിലെയും പരിണാമത്തിലെ സമാനതകൾ നമ്മൾ കണ്ടു. എന്നാൽ സ്പീഷീസുകളുടെയും ഭാഷയുടെയും വേർപിരിയലിന്റെ കാര്യത്തിൽ സുപ്രധാനമായ ചില വ്യത്യാസങ്ങളും എടുത്തുപറയേണ്ടതുണ്ട്. പരസ്പരം വേർപിരിഞ്ഞശേഷവും ഭാഷകൾക്ക് പരസ്പര സമ്പർക്കത്തിലൂടെ പിന്നീട് വാക്കുകളെ ‘ദത്തെടുക്കാൻ‘ കഴിയുന്നു എന്നതാണ് ഇതിലെ മർമ്മപ്രധാനമായ വ്യത്യാസം. ഇതിന് നിരവധി ഉദാഹരണങ്ങൾ നമ്മുടെ സംസാരഭാഷയിൽ പോലുമുണ്ട്. കറി, വെരാന്ത, ചുരൂട്ട്, ഷോൾ, മൺസൂൺ തുടങ്ങിയ സാധാരണ വാക്കുകൾ വിദേശഭാഷകളായ പോർച്ചുഗീസ്, ഡച്ച്, ഇംഗ്ലീഷ് തുടങ്ങിയ കൊളോണീയൽ ഭാഷകളുടെ സ്വാധീനത്തിൽ മലയാളത്തിൽ എത്തിയവയാണ്. ഇംഗ്ലീഷ് ആകട്ടെ, ‘ഷാമ്പൂ‘വിനെ ഹിന്ദിയിൽ നിന്നും, ‘ബംഗ്ലാവി’നെ ബംഗാളിയിൽ നിന്നും കടമെടുത്തിരിക്കുന്നു. ഇത്തരത്തിൽ നിരവധി പുറത്തുനിന്നുള്ള വാക്കുകൾ ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും മുതൽകൂട്ടായിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ, ഒരിക്കൽ വേർപെട്ട ശേഷം ജന്തുസ്പീഷീസുകൾ പരസ്പര സമ്പർക്കത്തിലൂടെ DNA കൈമാറ്റം ചെയ്യുന്നില്ല. സ്പീഷീസിനകത്ത് മാത്രമേ ജീൻഫ്ലോ നടക്കുന്നുള്ളു, അത് സ്പീഷീസിനകത്ത് സുരക്ഷിതമാണ്. ഇതിനൊരപവാദം ബാക്റ്റീരിയകൾ മാത്രമാണ്.

ഒരു പ്രത്യേക സ്പീഷീസിനകത്തെ, ഒരു പോപ്പുലേഷനിലെ ഒരോ വ്യക്തിയും ആ ജീൻപൂളിന്റെ ഒരു സാമ്പിൾ മാത്രമാണെന്ന് നാം കണ്ടു. ഒരു പോപ്പുലേഷനകത്തെ രണ്ട് ജീവികളുടെ ജീനുകൾ ഒരേ ജീൻപൂളിന്റെ അംശങ്ങൾ തന്നെയായിരിക്കും. എന്നാൽ രണ്ട് വ്യത്യസ്ത ജീവികളുടെ ജീനുകൾ ഒരിക്കലും കൂടിക്കലരാൻ ഇടവരുന്നില്ല. നായയും പൂച്ചയും മിത്രങ്ങളായോ ശത്രുക്കളയോ ഒരേ സ്ഥലത്ത് ഒരുമിച്ച് ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോഴും എല്ലാ ദിവസവും കണ്ടുമുടുമ്പോഴും അവയുടെ ജീനുകൾ ഒരിക്കലും മിശ്രണം ചെയ്യപ്പെടുന്നില്ല. അതുപോലെ ഒരേ സ്പീഷീസിൽ പെട്ട പോപ്പുലേഷനുകൾ കാലങ്ങളോളം ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ കാരണങ്ങളാൽ അകന്നു ജീവിക്കാനിടവരികയും പിന്നീട് എപ്പോഴെങ്കിലും ദീർഘകാലത്തിനുശേഷം കണ്ടുമുട്ടാനിടവരികയും ചെയ്താൽ അവയ്ക്ക് പരസ്പര ലൈംഗികത അസാധ്യമായിത്തീരും. തുടർന്ന് അവയുടെ ജീനുകൾ ഒരിക്കലും മിശ്രണം ചെയ്യപ്പെടാനിടവരാതെ അകറ്റപ്പെടുകയും ദശലക്ഷക്കണക്കിനു വർഷങ്ങൾക്കുശേഷം അവ വ്യത്യസ്തമായി പരിണമിക്കുകയും ചെയ്യാം. മനുഷ്യനും പാറ്റകളും തമ്മിൽ എത്രമാത്രം വ്യത്യാസമുണ്ടൊ അതിലുമധികം വ്യത്യാസത്തോടെ.

റഫറൻസ്:-

1. The Magic of Reality-Richard Dawkins
2. The Greatest Show on Earth- Richard Dawkins